Dinsdag 26 juli 2022
by welPop Team
Vanuit zijn huis op de Canarische Eilanden spreekt de legendarische schoenontwerper over het vinden van inspiratie, zijn huidige afspeellijst en wat hij zou serveren als WelPop kwam dineren.
Als de meest geliefde schoenontwerper van onze tijd, wordt Manolo Blahnik net zo gewaardeerd in de exclusieve kringen van de haute couture als in huiskamers. Hij behoort ook tot het pantheon van legendarische figuren die alleen maar hun voornaam nodig hebben om herkend te worden; in alledaagse taal worden zijn prachtig vervaardigde schoenen eenvoudigweg “Manolo” genoemd. Zijn duurzaamheid is zodanig dat hij dit jaar de 50ste verjaardag van zijn gelijknamige label viert, dankzij een aangeboren begrip van de evolutie van modeverlangens en een unieke, compromisloze visie die altijd terugkeert naar de zoektocht naar schoonheid van de estheet.
Geboren op de Canarische Eilanden in 1942, waar hij als kind miniatuurschoenen maakte voor de lokale reptielen (een film uit 2017 werd terecht getiteld Manolo: The Boy Who Made Shoes for Lizards), was het pas in 1969 – na een toevallige ontmoeting met de Amerikaanse Vogue-redacteur Diana Vreeland – dat hij terugkeerde naar deze jeugdfixatie en naar het medium dat zijn carrière zou definiëren. Blahnik werd aan Vreeland voorgesteld door zijn vriendin Paloma Picasso terwijl hij kunst en decor studeerde in Parijs; Vreeland, bij het zien van Blahnik’s schetsen voor een aankomende productie van Een Midzomernachtdroom, was bijzonder onder de indruk van de met kersen en klimop bedekte hakken die hij had ontworpen voor het personage Hippolytus. “Jongeman, houd je aan de uiteinden en maak schoenen”, zei ze tegen hem. Hij gehoorzaamde; vanaf dat moment beschreef Blahnik zijn leven als een vooraanstaande schoenmaker als een “ongeluk”.
Naast de Canarische Eilanden – waar de ontwerper nog steeds woont – is Londen een tweede thuis geworden, waar Blahnik zijn eerste boetiek opende aan de Old Church Street in Chelsea in 1970 (als liefhebber van Engeland geeft hij toe dat brood-en-boterpudding nog steeds zijn favoriete gerecht is, vooral die geserveerd in het restaurant Wiltons op Jermyn Street in Londen). In zijn winkel ontvangt hij talloze vrouwen die zijn trouwe klanten zullen worden, van Bianca Jagger tot Anna Wintour, waarvan de laatste zelden wordt gezien zonder een paar van zijn schoenen aan haar voeten. Gedurende de jaren 1980 ontwierp hij schoenen voor modeshows – Isaac Mizrahi, Oscar de la Renta en Calvin Klein behoren tot zijn klanten – en hij zette deze dynamische samenwerkingsgeest voort tot in onze huidige eeuw, door samen te werken met muzikant Rihanna voor een reeks collecties vanaf 2016, evenals met het rebelse label Vetements, destijds gevestigd in Parijs, voor een gedenkwaardig (en veel gereproduceerd) paar taillehoge satijnen laarzen voor de S/S 2017-collectie. Onlangs heeft hij samengewerkt met Birkenstock, geliefd bij de ontwerper en vermoedelijk de enige schoenen die hij zelf thuis draagt.
Sprekend tot de wereld vanaf de Canarische Eilanden – waar de vaste lijn soms wordt verstoord door schade veroorzaakt door een recente vulkaanuitbarsting – spreekt Blahnik met een sprankelende gedachtenstroom die heen en weer beweegt tussen verleden en heden. De ene anekdote leidt tot de andere, waarbij de oorspronkelijke vraag vaak verloren gaat in de opwinding om iets nieuws te vertellen (de titel van een studie over zijn werk, Vluchtige Gebaren en Obsessies, lijkt heel toepasselijk). Dit doet denken aan zijn eigen benadering van het ontwerp, waar een seizoen bijna volledig kan worden geschetst voordat het wordt verworpen in de zoektocht naar de absolute perfectie die lange tijd het merk Manolo Blahnik heeft gedefinieerd.
In het kader van onze interviewserie “Thuis bij”, geeft Blahnik ons een kijkje in zijn creatieve proces, vergezeld van originele schetsen uit zijn Herfst 2022-collectie, die de komende maanden zal worden gepresenteerd.
Waar bent u op dit moment?
Manolo Blahnik: Ik ben op een prachtige plek met palmbomen [op de Canarische Eilanden], dat was het huis van mijn oma – ik ben daar geboren. Dus hier ben ik nu. Ik kan de bergen en de zee zien. Wat wil je nog meer?
Waar voelt u zich thuis?
MB: Ik ben hier geboren en getogen. Ik heb nog een huis in de bergen, waar ik veel van houd omdat het helemaal van mij is. Ik heb deze 18e-eeuwse herdershuizen gerepareerd, ik heb de tuinen gemaakt en ik heb veel bomen geplant. Dus dit zijn de twee plaatsen die ik mijn thuis noem.
Waaraan werkt u op dit moment?
MB: Ik werk vooruit – ik verander het oorspronkelijke idee 100 miljoen keer voor een collectie. Dan kies ik dingen [die ik leuk vind], en ook andere mensen kiezen voor mij, helaas. Zo werkt het vandaag de dag. Maar ik werk nu, en het gaat eigenlijk goed – als ik bij dit idee blijf!
Waar en wanneer bent u het meest productief?
MB: ’s Nachts – geen telefoon, geen mensen die me proberen te storen. Ik lees en creëer ’s nachts. Soms kijk ik tot laat een film. ’s Nachts is mijn tijd.
Is er een plek waar u naartoe gaat om inspiratie op te doen?
MB: Ik ga naar de bergen, en ik zie de prachtige zee. Maar deze zomer was er alleen maar regen, regen, regen. Normaal gesproken is juni hier geweldig. Vandaag is het koud – ik draag nu mijn trui, dat is niet goed. Maar daar zou ik heen gaan, naar de bergen, als ik inspiratie nodig had.
Wat is uw favoriete plek om te bezoeken in de wereld?
MB: Ik hou van het Baskenland [in het noordwesten van Spanje]; ik heb daar een huis, en ik werk heel goed als ik daar ben. Het is heel rustig. Ik denk dat ik in een ander leven een Bask had kunnen zijn, misschien is dat de reden waarom ik van die plek hou. Ik hou ook van Ronda, in het zuiden van Spanje, waar mijn moeders familie vandaan komt. Ik hou van zoveel plaatsen [in de wereld], maar dit zijn mijn twee favorieten op dit moment.
Wat leest u momenteel?
MB: Henry James. Oh mijn god, maar hoe geweldig is Henry James? Heb je “Travels with Henry James” al gelezen? Het dateert uit het einde van de 19e eeuw, maar het is zo meeslepend – bijna alsof je betoverd bent. Al zijn boeken zijn geweldig, maar deze is de meest verbazingwekkende en scherpzinnige – het is goddelijk. Ik zou daar graag zijn geweest in die tijd; de afgelopen twee jaar zijn zo teleurstellend geweest voor iedereen die van reizen en schoonheid houdt. Maar Henry James – je moet dit boek onmiddellijk lezen!
Ik hou ook van Colm Tóibín – hij is een geweldige schrijver. “The Magician” is gewijd aan de familie van Thomas Mann. Het is bijna als een biografie. Ik heb de afgelopen dagen als een gek gelezen – ik ben ook weer begonnen met het lezen van “Confessions of Felix Krull” van Thomas Mann, dat gaat over die arme jongen wiens vader een champagneproducent was in de Rijn. Het is ingewikkeld uit te leggen, maar het is prachtig. Ik heb alle boeken van Thomas Mann gelezen, behalve “De Toverberg”, dat saai is. Toch zou het me niet erg vinden om ziek te zijn in zo’n prachtig sanatorium [lacht].
Ten slotte heb ik de verhalen van James Baldwin gelezen, waaronder “Sonny’s Blues”, dat het verhaal vertelt van een jazzmuzikant die strijdt om te overleven. Iedereen heeft “Giovanni’s Kamer” gelezen, maar deze zijn anders. Ik hou van deze periode. Hedendaagse Amerikaanse schrijvers interesseren me niet – de laatste interessante was Tom Wolfe.
Hoe vond u het leven tijdens de pandemie?
MB: De tijd van de pandemie was op sommige manieren absoluut geweldig, omdat je dingen kon doen die je wilde doen, en je hebt niet de druk hier en daar. Maar ik begin weer van het praten met mensen te genieten – als ze begrijpen wat ik zeg omdat ik zo snel praat!
Is er iets wat u momenteel bijzonder inspireert?
MB: Eerlijk gezegd zijn er te veel dingen. Als je te veel ideeën hebt, moet je echt een selectie maken en jezelf bewerken. Op dit moment denk ik aan Zuid-Spanje, aan de architectuur en kerken van Cadiz, die heel anders zijn dan alle andere plaatsen. Maar misschien verandert dit allemaal, maar dit is waar ik op dit moment aan denk.
Als u geen ontwerper was, wat zou u dan doen?
MB: Ik zou steenhouwer zijn. Maar nu is het te laat. Ik zou dingen willen doen met steen, marmer, of wat dan ook. Dat is wat ik betreur – geen steenhouwer te zijn geweest, of beeldhouwer, hoe je het ook noemt.
Welk advies zou u een persoon van de jongere generatie geven?
MB: Het enige wat je nodig hebt is passie – een totale passie voor wat je doet of probeert te doen.
Meer nieuws
Meer nieuws
Meer nieuws
Meer nieuws
Sarah Burton is de nieuwe artistiek directeur van Givenchy
