Geboren in 1938 in Hiroshima, Japan, was Miyake zeven jaar oud toen de atoombom in 1945 op de stad werd gegooid, een gebeurtenis die hij heeft meegemaakt maar zelden bespreekt (“als ik mijn ogen sluit, zie ik nog steeds dingen die niemand ooit zou moeten meemaken”, schreef hij in 2009 in een opiniestuk voor de New York Times). In 1965 studeerde hij af aan de Tama Art University in Tokio, waar hij grafisch ontwerp studeerde; datzelfde jaar reisde hij naar Parijs – drie maanden na een andere pionier van de Japanse mode, Kenzo Takada – waar hij naailes en kleermakerswerk volgde aan de École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne (Takada volgde hetzelfde programma). In dit programma werd Miyake leerling bij Guy Laroche en Givenchy, waar hij onder leiding van de gelijknamige oprichters van de Parijse modehuizen originele schetsen maakte voor collecties.

Het was echter een reis naar New York aan het einde van de jaren zestig die misschien wel de grootste invloed had op het creëren van zijn merk; daar werkte hij onder leiding van de Amerikaanse ontwerper Geoffrey Beene, terwijl hij zich onderdompelde in de kunstwereld, ontmoette hij Christo en Robert Rauschenberg (kunst zou gedurende zijn hele carrière verweven blijven met het werk van Miyake, omdat hij zou samenwerken met verschillende kunstenaars en instellingen, waaronder de Fondation Cartier pour l’art contemporain in Parijs en het National Art Center in Tokio). Met nieuwe energie keerde hij terug naar Tokio in 1970 en richtte hij het Miyake Design Studio op, waar hij zijn eerste collectie presenteerde in 1971 in New York. De collectie omvatte onder meer tattoo-achtige prints van Jimi Hendrix en Janis Joplin, die het jaar ervoor waren overleden, gemaakt door textielontwerper en kunstenaar Makiko Minagawa (die later bij het Miyake-studio zou komen).